ADRIAAN RAEMDONCK

Vanuit zijn ontwijde kapel in Antwerpen, voert Adriaan Raemdonck sinds 1968 Galerie De Zwarte Panter naar een indrukwekkend aantal tentoonstellingen. Stuk voor stuk exposities die de galeriehouder samenstelde op basis van intuïtie en hartstochtelijk engagement.

Van bij de oprichting in 1968 gelooft hij in figuratieve kunst tegen alle trends in en hij is steeds deze overtuiging trouw gebleven. Tegelijk had hij de vinger aan de pols van de indringende maatschappelijke veranderingen in de jaren ’60 en ’70 en tot op de dag van vandaag vormt zijn galerie een artistiek en sociaal statement.

50 jaar later is het initiatief van Adriaan uitgegroeid tot een monument in de Antwerpse binnenstad en een begrip in de internationale kunstwereld. Galerie De Zwarte Panter is vandaag een trekpleister voor beeldend kunstenaars, muzikanten, schrijvers en kunstliefhebbers. Adriaan beperkt zich niet enkel tot schilderkunst, grafiek en beeldhouwkunst, hij organiseert in zijn galerie ook boekpresentaties, voordrachten, filmvoorstellingen en concerten. Zijn galerie krijgt hierdoor de uitstraling van een soort cultureel centrum.

De vitrine aan de straatkant is weinig opvallend, maar wanneer je door de grote bruine poort de binnentuin inloopt, begint de magie. Elke vierkante meter muur in de kapel, de kelder, het café én zelfs in zijn privévertrekken is bekleed met kunstwerken. De Zwarte Panter heeft zo’n laagdrempelige uitstraling dat mensen er makkelijk binnen- en buitenlopen. Adriaan maakt op die manier kunst toegankelijk voor iedereen.

Zijn galerie is dan ook meer dan een verkoopplek. Hij ziet bewust het galerie houden niet als een zakelijke kwestie, maar als een creatieve zaak. Als galerist is Adriaan ongetwijfeld zelf kunstenaar. De Zwarte Panter is de galerie van de levende kunst. Adriaan “schildert met schilders”.

Adriaan is niet alleen een gepassioneerde galerist, maar ook een genereus en sociaal geëngageerd mens. Deels door zijn initiatieven bestaat er nu een Belgische en Europese beroepsvereniging voor galeriehouders en een beter sociaal statuut voor de kunstenaar. Hij blijft vechten voor de erkenning en de sociale functie van kunst en de democratisering van de kunsthandel, want kunst is niet alleen voor de elite.